NAŚLADOWANIE rodziców przez dzieci to naturalny dla homo sapiens proces. Wynika ono z podstawowych mechanizmów biologicznych i socjologicznych, które wspólnie kształtują rozwój człowieka. Jest to złożony proces, który ma na celu ułatwienie dzieciom przyswajania wiedzy, umiejętności i norm społecznych niezbędnych do życia w społeczeństwie.

Spójrzmy na proces naśladowania z perspektywy biologii. Czym jest naśladowanie?

1. To adaptacyjny mechanizm wykształcony w toku ewolucji. Dzieci, które obserwują i powielają zachowania rodziców, uczą się skutecznych strategii przetrwania, takich jak zdobywanie pożywienia, unikanie zagrożeń czy budowanie relacji społecznych. Naśladowanie umożliwia szybkie przyswajanie informacji bez konieczności nauki na własnych błędach, co w środowisku pierwotnym mogło być ryzykowne.

2. Neuron lustrzany: w mózgu istnieją tzw. neurony lustrzane, które aktywują się zarówno wtedy, gdy dziecko wykonuje jakąś czynność, jak i wtedy, gdy obserwuje kogoś innego wykonującego tę samą czynność. Neurony te są kluczowe dla procesów naśladowania i empatii.

3. Genetyka i temperament: Część predyspozycji do naśladowania może wynikać z genów. Na przykład, dzieci mogą mieć wrodzoną skłonność do imitowania osób, z którymi czują się związane emocjonalnie.

4. Okres krytyczny

Dzieci są szczególnie podatne na naśladowanie w okresach krytycznych rozwoju (np. w wieku 1–6 lat), gdy ich mózgi są najbardziej plastyczne. W tym czasie kształtują się podstawowe wzorce zachowań i nawyków.

_____________________

Treść i grafiki: